Exil

Social paranoia where politeness, or lack thereof, merges with racism, or does it? Very convincingly composed scenes, great performances, while we're taking the ladder down to the claustrophobic depths of the mechanics of exclusion, immigration, bias. This could have easily been a movie about a victim that feels ill at home in a strange country, and i'm sure lots of producers would be jumping to make that movie, but it's not: it's a big grey area that will keep mature audiences thinking

senaryoya inandırıcılık olarak puan vereceksem 55 max. Film boyunca peş peşe kötü olaylar zinciri izliyoruz. Hiç inandırıcı değil. Ancak oyunculuklar, seyir keyfi, ırkçılık ve dışlanmışlık eleştirisi çok başarılı.

Göçmenlik ve ırkçılık konusunun çok çok iyi işlendiği bir film olacak iken; kibarlık ve asalet olarak verilenin ırkçılıkla nasıl imtiyazsız sınıfsız kaynaşmış olduğunu, ırkçılığın yerleşik hale dönüşerek nasıl olağanlaştırıldığını bir domino misali dizip bu taşların tek bir dokunuşla nasıl yerle bir edildiğinin filmi olmuş. Bu filmden hareketle yönetmen için ancak şu söylenebilir: İçimizdeki İngiliz! Zorlama yapılan okumalardan da hazzetm